











در طی سال ها باتلاقی از این گیاهان دفن شده درست می شود و به آن زغال سنگ نارس گفته می شود. زغالسنگ نارس منبعی غنی از ترکیبات کربنی است که می تواند به عنوان سوخت مورد استفاده قرار گیرد. این باتلاق ها منبع اصلی انرژی گرمایی در کشورهایی مانند اسکاتلند، ایرلند و روسیه است. در شرایط مناسب نوع نارس می تواند طی فرآیند کربونیزاسیون به زغال سنگ تبدیل شود.













تورب یا پوده (به انگلیسی peat)، اولین مرحله از دگرگونی بقایای گیاهی در جهت تبدیل شدن به زغال سنگ است. تورب به تودهی متراکمی از گیاهان گفته میشود که طور ناقص تجزیه شدهاند. در این مرحله، هنوز نمیتوان تودهی گیاهی مرده را زغال نامید. پودهها را میتوان از پوده زارها (peatlands) جمع آوری کرد و به عنوان سوخت مورد استفاده قرار داد. لیگنیت













بزرگ ترین و طولانی ترین اثر استفاده از زغال سنگ آزاد شدن دی اکسید کربن، یک گاز گلخانه ای است که باعث تغییرات آب و هوایی و گرم شدن کره زمین می شود. نیروگاه هایی که از این سوخت استفاده می کنند بزرگ ترین عامل در رشد انتشار CO2 در جهان در سال 2018 بودند. استخراج زغال سنگ نیز می تواند متان، گاز گلخانه ای دیگری را منتشر کند.



















اولین و مهمترین مشکل معادن زغالسنگ ایران، نگرش مسوولان کشور است، که اگر سختی کار و خطرات حرفهای، همچنین وضعیت معادن زغالسنگ در جهان مدنظر باشد مطمئنا نگرشی مساعدتر به دنبال خواهد داشت و همانند سایر معادن زیرزمینی دنیا ارقامی به عنوان یارانه بر قیمت هر تن زغالسنگ محسوب میکنند. دومین مشکل، مشتری انحصاری آن است که همواره تعیین کننده قیمت بوده.







یک پیام ارسال کرد