









مجموعه ای از سینی های خشک کردن که در آن محصولات در طی خشک شدن قرار می گیرند؛ دستگاه های حرکتی هوا مانند فن، دودکش ها، ورودی های هوا و / یا خروجی ها برای تخلیه رطوبت هوا؛ واحدهای گرمایش مانند بخاری سیم نیکروم، نفت گاز مایع (LPG) یا کوره های زیست توده و تبادل گرما برای خشک کردن محصولات. چهار مدل خشک کن توسعه یافت.





















در سال ۲۰۰۵حدود ۴۴ گیگا وات نیروگاه تولید برق (با انواع فناوریها) و ۲۲۵گیگا وات حرارتی نیروگاه مدرن تولید حرارت با منبع زیست توده احداث شدهاست که فقط حدود ۱۰گیگا وات آن در ایالات متحده بودهاست (حدود ۵۸ درصد از بازار تولید انرژی از منابع تجدید پذیر در آمریکا). همچنین بیش از ۵۰ میلیارد لیتر سوخت تجدیدپذیر از منابع زیست توده تولید و مصرف میگردد.













این زیست توده از پسماند چوب بری ها، چوب زباله های شهری و جنگل ها، پسماندهای کشاورزی و سایر انبارهای غذایی حاصل می شود. اگر کل این مقدار مورد استفاده قرار گیرد، با 60 میلیون تن زیست توده می توان نزدیک به 2000 مگاوات برق یک شهر را که دارای جمعیت و اقتصاد رو به رشدی است، تأمین نمود. این انرژی برای تأمین مصرف برق حدود دو هزار خانه کافی خواهد بود!







برای تبخیر و بازیابی مؤثر حلال، گاز خشک کن اغلب گرم می شود (دمای گاز ورودی بسته به ماهیت پلیمر و حلال از ۱۰۰ تا ۲۵۰ درجه سانتی گراد تغییر می کند). در صورت امکان برای کاهش مقدار حلال مورد استفاده، محلول های پلیمری غلیظ ارجح هستند. معمولاً محدوده غلظت پلیمر در خشک ریسی، بین ۱۵ تا ۴۰ درصد است. شکل ۲، شماتیکی از این فرایند را نشان می دهد. [۱]















یک پیام ارسال کرد